Που πας ρε…

Αό την Ελιάνα Γιαννακάκη

Τα είπα και την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά θα τα πω και σήμερα. Είμαι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Πραγματικά δεν αντέχω άλλο. Η εξεταστική περίοδος είναι το χειρότερο μου. «Βαδίζω και παραμιλώ» κι άλλο να ζήσω δεν μπορώ! Ζω ένα εφιάλτη!
Και δεν μου φτάνει η γ******* ψυχολογία έχω και τις βλακείες των γύρω μου να χειριστώ. Αμάν πια!
Πάω τις προάλλες στο Πανεπιστήμιο και πριν μπω στην αίθουσα για την ώρα τη δύσκολη, βλέπω απέναντι την κομπλεξικιά. Τι πράμα κι αυτό. Ελληνίδα γέννημα θρέμμα Γερμανίας με γκόμενο Ισπανό. Με γεια της με χαρά της λέω εγώ. Αυτά τα δολοφονικά βλέμματα όμως, εμένα γιατί μου τα ρίχνει; Ένα πράγμα που έχω καταλάβει πάντως για τους νεολαίους που γεννήθηκαν εδώ, είναι ότι εκτός όλων των άλλων, κουβαλούν μεγάλο κόμπλεξ όπου σταθούν κι όπου βρεθούν. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όμως. Με τις ‘συναλλαγές’ που έχω με κόσμο στο Πανεπιστήμιο, καταλαβαίνω ότι οι Έλληνες της Γερμανίας, καλλιεργούν μια υπόγεια κόντρα κι ένα υπόγειο μίσος προς τους Έλληνες που έρχονται από Ελλάδα για να σπουδάσουν εδώ. Μα γιατί όμως; Δεν έχουμε να μοιράσουμε κάτι! Το ακόμα πιο περίεργο βέβαια είναι ότι αυτό συμβαίνει κυρίως ανάμεσα στις γυναίκες και όχι μεταξύ των αντρών. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, οι γυναίκες πάντα βρίσκουν τρόπο να αλληλομισιούνται. Όχι όλες όμως. Ευτυχώς.Αυτή η τύπισσα που λέτε, κάθε φορά που με βλέπει έχει ύφος δολοφόνου. Με κοιτάει έντονα και με scanάρει σχολαστικά. Κι όταν ο καθηγητής στο μάθημα ρωτήσει κάτι που έχει να κάνει με ελληνικά, μου ρίχνει βλέμμα και με τουπέ φωνάζει με ικανοποίηση την απάντηση. Άσε που η μεγάλη πλάκα είναι όταν προσπαθήσει να κάνει διάλογο στα ελληνικά, γελά και το παρδαλό κατσίκι. Καλά δεν της είπε κάποιος ότι εγώ χ****** και η βάρκα γέρνει για την πάρτι της;  Υπάρχει ένα μικρό ποσοστό Ελλήνων της νέας γενιάς που αρνούνται τις ρίζες τους σ’ ότι αφορά τα πάρα δώσε τους με Γερμανούς. Δηλώνουν Γερμανοί/ιδες και ότι το μοναδικό ελληνικό που διαθέτουν είναι το επίθετό τους. Βρίζουν τους ομοεθνείς τους. Αλλά, όταν πάνε Ελλάδα, δηλώνουν Έλληνες 100%. Είναι μεγάλο το trip που με αναγκάζεται να μπω. Δυσκολεύομαι να καταλάβω το σκεπτικό σας. Ποιο είναι το θέμα σας τελικά;
Υ.Γ. Σήμερα τσαντίστηκα και δεν θέλω να γράψω παραπάνω. Ένα μόνο εύχομαι… να βρούμε όλοι τον εαυτό μας….ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!