Feiern und Reden zum Nationalfeiertag
Der 28. Oktober ist in Griechenland der OCHI-Tag. Das OCHI, was den wohl unausweichlichen Krieg etwas eher nach Griechenland, und danach für viele Menschen lange Jahre ein sorgenvolles Leben brachte. In Griechenland wurden wie jedes Jahr auch diesmal Paraden abgehalten, bei denen mittlerweile in Vielen das Militär nur am Ende den Schlußpunkt setzt. Vorher präsentieren sich traditionsgemäß Schulen und Volksgruppen den vielen Zuschauern am Rande der Straße sichtlich Freude macht. Danach sind leider in allen Cafes der Städte kein einziger Platz mehr zu bekommen. Das nur nebenbei. (Bild v. l: Gr. Generalkonsul Pr. Markoulakis, p. I.Psarakis).
Auch in Deutschland wurde der OCHI-Tag mit vielen Feiern und Reden gewürdigt. An Stelle vieler Reden bringen wir hier heute in griechischer Sprache die Rede des Erzpriester Ioannis Psarakis, aus der griechischen Κirchengemeinde in Düsseldorf.
28η Οκτωβρίου 1940 Ντύσσελντορφ, 01.11.2009
Ομιλία για την εθνική επέτειο του «ΟΧΙ»
Ἐντιμότατε κ. Γεν. Πρόξενε!
Ἀξιότιμοι κ. καί κ. Σύμβουλοι, Διευθυντές καί Προϊστάμενοι Ὑπηρεσιῶν
Ἀξιότιμοι κ. καί κ. Ἐκπαιδευτικοί!
Ἀξιότιμοι κ. καί κ. Πρόεδροι τῶν Ὁμογενειακῶν Ὀργανώσεων!
Ἀγαπητοί Ἕλληνες ἀδελφοί!
Γιορτάζουμε καί φέτος τό ἔπος τοῦ 40 καί τιμοῦμε κατά χρέος τούς ἥρωες νεκρούς της καί τήν πατρίδα μας.
Καί λέγω κατά χρέος, γιά νά τονίσω ἐξ ἀρχῆς τό ἀναγκαῖο κατά τή γνώμη μου αυτοῦ τοῦ ἑορτασμοῦ, στόν ὁποῖο, δυστυχῶς, πολύ λίγοι παίρνουμε μέρος, ἄν ἀναλογιστοῦμε τόν ἑλληνικό πληθυσμό τῆς περιοχῆς μας. Καί τοῦτο σέ μιά περίοδο κατάπτωσης καί ἀπαξίωσης ἰδεῶν και ἀξιῶν πού ἀποτέλεσαν ἐπί αἰῶνες τά θεμέλια τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας καί τή σταθερή πυξίδα τοῦ ἑλληνικοῦ χαρακτῆρα, τοῦ ἑλληνικοῦ βίου, τῆς ἑλληνικῆς ἰδιαιτερότητας.
Καί λέγω ἐπίσης κατά χρέος, γιατί ἀκούγονται σήμερα γνῶμες μέσα καί ἔξω ἀπό τήν Ἑλλάδα, κατά τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν ἐθνικῶν ἐπετείων καί τῶν παρελάσεων καί ὑπέρ τῆς ἀναζήτησης ἄλλων πανευρωπαϊκῶν γεγονότων, τάχα γιά νά σφυρηλατεῖται πιό σίγουρα καί πιό γρήγορα ἡ εὐρωπαϊκή συνείδηση καί ἡ πορεία πρός τήν εὐρωπαϊκή ἑνότητα.
Καί λέγω, τέλος, ἀκόμη κατά χρέος, γιατί γνωρίζουμε ὅλοι πολύ καλά, πώς κάθε παιδί πού γεννιέται, πρέπει πρῶτα νά τραφεῖ μέ τό μητρικό γάλα, μέ τήν πατρογονική ἱστορία καί παράδοση, κι ὅταν ἀνδρωθεῖ καί μπορεῖ νά στηριχτεῖ στά πόδια καί στά φτερά του, τότε νά κρίνει καί νά ἀποφασίσει ἐλεύθερα γιά τίς ἐπιλογές του. Ὅπως ἡ πατρίδα μας ἀνδρώθηκε στήν ἀγκαλιά τῶν Θεῶν καί τῶν ἡρώων, τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγιᾶς καί τῶν Ἁγίων καί μέ τό αἷμα τῆς αὐτοθυσίας τῶν παιδιῶν της γιά τά ὅσια καί τά ἱερά της, ἔτσι νά μεγαλώσει καί ἡ Εὐρώπη ἀπό τό νέκταρ τῶν λαῶν της κι ὄχι ἀπό τά ἀπόβλητα τῆς ἐποχῆς.
Ἡ πάντοτε ποθειτή ἑνότητα στούς ἐπί μέρους λαούς καί στήν Εὐρώπη εἶναι κατ’ ἀρχήν ὅραμα καί στόχος καί διαδικασία καί ἱερό Μυστήριο, καθώς ἐκεῖ θά συναντῶνται οἱ πολυποίκιλες ἱστορικές καί πολιτιστικές ἑτερότητες. Ὄχι ὅμως γιά νά ἀφανιστοῦν μέ τή Δαρβίνεια λογική στίς ἀξιώσεις τοῦ ἰσχυρότερου, ἀλλά γιά νά συνθέσουν τό ὑγιές, τό ἐπίκαιρο, τό ἀναγκαῖο, τό αἰώνια προσδοκόμενο, τό σωτήριο.
Τό ἐγχείρημα τῆς παραφροσύνης τοῦ 1940 ἀπό τούς στρατοκράτες τῆς ἐποχῆς, ἦταν καταδικασμένο ἀπό τή γένεσή του ἀκριβῶς γι αυτό. Γιατί δέ γεννήθηκε, δέν πῆρε ἀπό κανένα εὐχές ἀγάπης καί δέν εἶχε γιά νά δώσει ἀξιοπιστία, ἐλευθερία, χαρά καί ἐλπίδα, πού πάντα περιμένουν οἱ λαοί. Ἦταν τερατογέννημα τῆς νύχτας, χωρίς πατέρα, χωρίς μάνα, σχεδιασμένο ὄχι γεννημένο, μισητό ὄχι προσδοκόμενο, καιροσκοπικό κατασκεύασμα ἀπάνθρωπων καί θηριωδῶν σκοπιμοτήτων, «λέων ὠρυόμενος, ζητῶν τίνα καταπίει». Γι αὐτό καί δέν ἀγαπήθηκε καί δέν ὑπηρετήθηκε οὔτε στίς χῶρες πού ξεκίνησε οὔτε σ’ ἐκεῖνες πού πέρασε. Μπορεῖ ὁ φόβος καί τό σύνδρομο τοῦ Ὑπεράνθρωπου νά παρέσυρε πρός στιγμή πολλούς, κυρίως καιροσκόπους καί μικρόνοες καί μικρόψυχους. Ὅμως ἡ ψυχή τῶν λαῶν, οἱ μάρτυρες τῆς πίστεως, οἱ στύλοι τῆς ἀληθείας, οἱ ἀγωνιστές τῆς ἐλευθερίας, οἱ κήρυκες τῶν πανανθρώπινων ἰδανικῶν, οἱ δρομοδεῖχτες τῆς ἱστορίας, τά φῶτα τοῦ κόσμου, τό προζύμι τῆς ζωῆς, ἔμειναν ἀνέγγιχτα. Ἔκαμαν τό χρέος τους, καί πάτησαν τήν κεφαλή τοῦ φασισμοῦ καί γεννήθηκαν ἀπό τό αἷμα του νέοι ἐλπιδοφόροι πανανθρώπινοι ὀργανισμοί, νέες ἰδέες, ἀπροσδόκητες συμβιώσεις καί συνεργασίες λαῶν καί πολιτισμῶν, ἐλπίδες γιά ἕνα πιό δίκαιο, πιό δημοκρατικό, πιό εἰρηνικό κόσμο.
Ἔτσι προνοεῖ καί ἐργάζεται καί φωτίζει καί κατευθύνει τόν κόσμο του ὁ Θεός. Κρύβεται στίς μεγάλες ψυχές κι ἀφήνει τούς ἀνθρώπους νά τόν ἀναζητοῦν, νά τόν ἀνακαλύπτουν, νά τόν φανερώνουν καί νά τόν κηρύττουν.
Ἐδῶ βρίσκεται καί τό δικό μας χρέος σήμερα. Νά χτίσουμε μαζί καί μέ ὅλους τούς ἄλλους συνανθρώπους καί πολιτισμούς πού συνυπάρχουμε, τήν ἑνωμένη Εὐρώπη. Νά ἀναδείξουμε τήν ψυχή πού τῆς ἔδωκε ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα, ἡ Ρώμη καί ἡ Κωνσταντινούπολη. Νά βρῦμε καί νά ἀναγνωρίσουμε καί νά κερδίσουμε τήν ταυτότητά μας μέσα στήν ψυχή καί στήν ταυτότητα τῆς Εὐρώπης. Γιατί ἡ ταυτότητα δέν ἐπιβάλλεται, δέν άγοράζεται, δέν πουλιέται καί δέν δίδεται. Ἀναγνωρίζεται καί βιώνεται καί κερδίζεται ὡς χαρά καί ευχαριστία στήν ἀπόφαση καί στή δόξα τοῦ μαρτυρίου καί τῆς αὐτοθυσίας γιά τήν ἀλήθεια.
Θά μᾶς δώσει κάποτε ἡ Εὐρώπη τά τεχνικά της ἀγαθά, αὐτά πού ἔχει.
Τό κοινό νόμισμα, τό κοινό δίπλωμα ὁδήγησης, τό κοινό διαβατήριο καί ἄλλα χρήσιμα καί πρακτικά καί ὠφέλιμα δικαιώματα. ¨Ομως 28η Ὀκτωβρίου ποτέ δέ θά μᾶς δώσει, ἁπλούστατα γιατί δέν τήν ἔχει. Ὅπως δέν μᾶς τήν ἔδωκε κανείς καί τό 40. Οὔτε ἡ κυβέρνηση τῆς χώρας μας, οὔτε οἱ σύμμαχοι, οὔτε τά ὅπλα. Τήν εἴχαμε καί τήν κρατούσαμε φλόγα ἄσβηστη καί ὅρκο πατρογονικό καί τάμα ἱερό στήν Παναγιά καί τούς Ἁγίους μας, καί χρέος στά ὅσια καί ἱερά τῆς φυλῆς μας, καί παρακαταθήκη ὄχι γιά τό μουσεῖο, ἀλλά γιά τά παιδιά μας, γιά τό μέλλον τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου. Κι ὅταν εἴδαμε πώς ἀπειλεῖται καί κινδυνεύει, τήν ἀνασύραμε, τήν προσκυνήσαμε, πήραμε τή δύναμή της καί τῆς δώσαμε τή ζωή καί τό αἷμα μας, ὅλοι μαζί καί καθένας χωριστά, κι ἔγινε ξαφνικά βροντή καί κεραυνός, φόβος καί τρόμος γιά τούς ἐχθρούς, ἔκπληξη καί θαυμασμός γιά τούς φίλους.
Δέν κατηγοροῦμε τήν Εὐρώπη, τήν και νούρια μας πατρίδα, τό μέλλον τῶν λαῶν της. Καί τιμοῦμε ἀντίθετα τή δική της συνεισφορά στο σημερινό πολιτιστικό γίγνεσθαι. Δέν ἀγνοοῦμε ὅμως καί εἶναι ἀναγκαῖο καί σωστό νά διδασκόμαστε ἀπό τίς σκοτεινές καταβολές της καί νά ἀγρυπνοῦμε γιά νά μήν ξαναγυρίσουν καί πάλι.
Δικός της εἶναι ὁ σκοτεινός Μεσαίωνας. Δικές της εἶναι οἱ ἀντίχριστες σταυροφορίες. Δικός της εἶναι ὁ ἄθεος Διαφωτισμός. Δικός της εἶναι ὁ ἀνελεύθερος Κομμουνισμός, ὁ βάρβαρος Φασισμός καί ὁ ἀπάνθρωπος Καπιταλισμός. Δικοί της εἶναι οἱ δυό παγκόσμιοι πόλεμοι τοῦ 20οῦ αἰῶνα. Κι ὄχι μόνο δέν συγγενεύουν οἱ θανάσιμες αὐτές ἁμαρτίες μέ τή δική μας ἐθνική Ἀντίσταση τοῦ 40, ἀλλά ἀποτελοῦν μορφές καί πρακτικές τοῦ φασιστικοῦ τέρατος πού λαθροκοιμᾶται στίς ρίζες καί στό αἷμα τῆς Εὐρώπης.
Κι ἀνησυχοῦμε καί γιά τή χώρα μας, γιατί οἱ ἀσθένειες αὐτές εἶναι κολλητικές καί οἱ ἄνθρωποι τοῦ κάθε λαοῦ εὔκολα κι ἀπερίσκεπτα μπορεῖ νά τίς μιμοῦνται.
Κι ἀνησυχοῦμε καί γιά τή χώρα μας, γιατί παιδιά καί ἀπόγονοι τοῦ 40 καί τῆς μακραίωνης αὐτοθυσιαστικῆς παράδοσής μας, υἱοθετοῦν σήμερα μεθόδους καί πρακτικές βίας, ἀδικίας, βαρβαρότητας καί τρομοκρατίας, ἄγνωστες στό λαό μας καί ἐπικίνδυνεςς γιά τό παρόν καί τό μέλλον του.
Κανείς δέν ἀμφιβάλλει πώς χρειάζονται βαθειές τομές καί ἀλλαγές καί πολιτικές καί νόμοι πού θά ξαναφέρουν στήν ἐπικαιρότητα τίς διαχρονικές ἀξίες τῆς ἱστορίας , τήν ἐλευθερία, τήν εἰρήνη, τή δικαιοσύνη, τή δημοκρατία, τήν ἀδελφοσύνη καί τήν περηφάνεια. Ἀμφιβάλλουμε ὅμως καί φοβόμαστε, ὅτι ἡ ἄκριτη καί βιαστική πρόσληψη τῶν ξενόφερτων ἀποβλήτων, θά ἀλλοτριώσει τό νοῦ καί τήν ψυχή τοῦ λαοῦ μας καί θά μείνει μετέωρος καί ἀνεμοφερόμενος πτωχός συγγενής, ἀπό φωτοδότης καί αἱμοδότης πού τάχτηκε νά εἶναι.
Γι αυτό νά κρατοῦμε τή γλῶσσα καί τήν πίστη μας. Νά μαθαίνουμε καί νά διδάσκουμε στά παιδιά μας τήν ἱστορία μας. Νά γιορτάζουμε μέ πάνδημη συμμετοχή τίς ἱστορικές μας ἐπετείους καί τά θρησκευτικά μας γεγονότα, πρόσωπα καί ἔθιμα. Νά τιμοῦμε τούς νεκρούς μας καί ξεχωριστά τούς ἥρωες καί δημιουργούς τῆς ἑλληνικῆς μας δόξας. Νά μεταδώσουμε καί στά παιδιά μας τήν ἀγάπη καί τήν ἀγωνία μας γιά τήν πατρίδα μας, γιά τήν Εὐρώπη, γιά ὁλόκληρο τόν κόσμο.
Ζήτω ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940!
Ζήτω ἡ Ἑλλάδα μας!
Ζήτω ὁ Ἑλληνισμός τῆς Γερμανίας!Πρωτοπρεσβύτερος, κ. Ιωάννης Ψαράκης
Bilder:Quelle p. Ioannis Psarakis
