Μην με κάνεις να μετανιώσω που ήρθα σε ξένη χώρα
Από την Ελιάνα Γιανακάκη
Μεσημεράκι σε ένα ελληνικό εστιατόριο στην Γερμανία. ΧΑΟΣ. Τα γκαρσόνια τρέχουν ασταμάτητα, το αφεντικό ουρλιάζει και διατάζει. Μια κυρία ζητά από το αφεντικό ένα Apfelschöle (χυμό μήλου) κι αυτός με ύφος εκατόν καρδιναλίων απορεί «Τι λέει αυτή ρε παιδιά»; κι απλά την αγνοεί. Διερωτάσαι εσύ τώρα. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Τις εμπειρίες μου η καημένη η γυναίκα προτού καταλήξω για κακόγουστο 80s περμανάντ συνοικιακού κομμωτηρίου για ψευδομπούκλες μ’ αυτά που βλέπουν τα ματάκια μου κι ακούν τ’ αυτάκια μου καθημερινά. Διασταυρώνομαι καθημερινά με Ελληναράδες με χρόνια θητείας στη Γερμανία που δεν μιλάνε αλλά ούτε και καταλαβαίνουν Χριστό τη γερμανική. Ξέρω, οι άνθρωποι ανέβηκαν να βρουν ένα μεροκάματο τότε που κακήν κακώς αναγκάστηκαν ν’ αφήσουν τα ιερά χώματα της μητέρας πατρίδας. Και πράγματι, πάλεψαν και κέρδισαν με την αξία τους το καρβέλι το ψωμί τους. Άνοιξαν επιχειρήσεις, δούλεψαν και δουλεύουν με τον ιδρώτα της ψυχής τους. Μα να μην ξέρουν όμως γρι γερμανικά; Τίποτα πέρα από τα τυπικά Hallo, Danke schon, Ja, Nein; Μα αυτά τα έμαθε η αδερφή μου πέρσι που ανέβηκε για δέκα μόνο μέρες και που γενικά ούτε γνωρίζει ούτε διασταυρώνεται με Γερμανούς επί 24ωρου βάσεως. Είναι δυνατόν; Λυπάμαι για όλο αυτό. Γιατί η τυπική – πια – απάντηση είναι «Δεν έχω χρόνο». Κι εγώ λέω «δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει μόνο δεν θέλω». Πως είναι δυνατόν ο Έλληνας αγωνιστής που εγκατέλειψε την πατρίδα για ένα έρωτα, για ένα καλύτερο αύριο, για σπουδές και δεν συμμαζεύεται, να αρκείτε με το να λιώνει στον καναπέ μ’ ένα κομπολόι στο χέρι διατάζοντας ή/και κατινιάζοντας; Ασύλληπτο! Κι όμως συμβαίνει. Αν και, εδώ που τα λέμε σ’ ένα πράγμα τους παραδέχομαι. Oι Έλληνες είναι αμετανόητοι ερωτιάρηδες. Και μ’ αρέσει που για να ‘ρίξουν’ (προφανώς στον Ρίνο) μια γκόμενα αρκούνται σε κάτι κουλά του τύπου «ΕΓΩ κούκλα μου μπορώ να σηκώσω τόσα κιλά ή ΕΓΩ κοπέλα μου μπορώ να περπατήσω τόσα χιλιόμετρα να κάνω αυτό, να κάνω και τ’ άλλο» Και προτού ξεφύγω και δεν γλυτώσω εκείνη τη μπούκλα που λέγαμε, επανέρχομαι στο θέμα της γλώσσας. «Γέρασα εγώ τώρα, δεν μπορώ να κάνω τέτοια πράγματα, φάγαμε τα ψωμιά μας». Άκουσον άκουσον. Στην Ελλάδα, οι Κύπριοι έχουν φάει ανελέητο κράξιμο για το ότι στα εστιατόρια, τα ξενοδοχεία και τις λοιπές παρόμοιες επιχειρήσεις, δεν μπορείς να συνεννοηθείς με τίποτα γιατί πολύ απλά οι υπάλληλοι σ’ αυτές τις θέσεις κατάγονται κυρίως από το πρώην Ανατολικό μπλοκ. Ακόμα και οι Κύπριοι πολλές φορές καταλήγουν με τα το ξυραφάκι στη φλέβα γιατί δεν μπορούν να παραγγείλουν ένα απλό φραπέ. Εσύ νεαρέ ή νεαρή, κύριε και κυρία που με διαβάζεις και με βρίζεις ασύστολα αυτή τη στιγμή, τι κατάλαβες από την πιο πάνω ιστορία; Μήπως είναι καιρός, να αποτάξεις τη μαυρίλα, να βάλεις την καλή σου διάθεση και ν’ αρχίσεις ν’ ανακαλύπτεις τον κόσμο; Μήπως, λέω εγώ τώρα, να ‘κανες τη ζωή σου στη Γερμανία πιο εύκολη;Άσε την παντομίμα. Βγες έξω, ψάξε και μάθε που μπορείς να διδαχθείς τη γερμανική γλώσσα. Είσαι υποχρεωμένος να γνωρίζεις τη γλώσσα της πατρίδας που σε φιλοξενεί. Υπάρχουν τρόποι. φροντιστήρια, στο πανεπιστήμιο της πόλης σου, ιδιαίτερα μαθήματα από τριτοετείς φοιτητές της γερμανικής φιλολογίας, ακουστικά μαθήματα από dvd και φυσικά στο Internet στις ηλεκτρονικές σελίδες με διαφορετικές λέξεις κλειδιά στο θέμα γλώσσας.Μάθε τα ήθη και τα έθιμα των Γερμανών κι άσε αυτούς να μάθουν τα δικά σου. Κράτα την Ελλάδα στην καρδιά σου και άσε τη Γερμανία να σου δείξει ότι σε νιώθει παιδί της.Έχει πράμα να σου προσφέρει κι αυτή η πατρίδα. Εγώ δεν είμαι μετανάστης. Αλλοδαπή φοιτήτρια είμαι. Κι όμως αφέθηκα να υπάρχω σ’ αυτή τη χώρα. Κι όταν το ‘κανα είχα και τα κότσια κάποιες στιγμές να δείξω ότι οι Έλληνες δεν μασάνε, ούτε τεμπέληδες είναι. Και μιλάνε και μια από τις δυσκολότερες αλλά και ομορφότερες γλώσσες του κόσμου. Κι έχουν και πολιτισμό. Και είναι και ωραίοι άνθρωποι.Άσε λοιπόν τις δικαιολογίες και ανασκουμπώσου. Όπως είπε κάποιος κάποτε: «Η γλωσσομάθεια την εποχή της παγκοσμιοποίησης δεν είναι απλό μέσο επικοινωνίας, δεν είναι απλά συντελεστής εξέλιξης, είναι προϋπόθεση επιβίωσης». Αύριο είναι η δική σου μέρα!
Eliana Janakaki